Διευρύνεται εκ νέου το χάσμα λευκών-μαύρων στις ΗΠΑ
Γιώργος Μιχαηλίδης
Πλησιάζοντας τα τρία χρόνια από το ξέσπασμα του κινήματος Black Lives Matter στις ΗΠΑ, στατιστικά στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας αποδεικνύουν πως η οικονομική και κοινωνική θέση του αφρο-αμερικανικού πληθυσμού στη χώρα παρουσιάζει επιδείνωση — και μάλιστα από την κορυφή της πυραμίδας. Εκεί, σύμφωνα με τη λίστα του Forbes για τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, οι οχτώ στους δέκα πρώτους προέρχονται από τις ΗΠΑ και είναι όλοι λευκοί. Συνολικά, δε, μόλις δέκα στους εφτακόσιους δισεκατομμυριούχους των ΗΠΑ προέρχονται από τη μαύρη κοινότητα, ποσοστό χαμηλότερο του 1,5%, αν και οι Αφροαμερικανοί αποτελούν το 12,2% του συνολικού πληθυσμού.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι στο λίκνο του φιλελευθερισμού οι ίσες ευκαιρίες για όλους στον πλουτισμό και την ανέλιξη σκοντάφτουν στην πραγματικότητα. Κι αν αυτά συμβαίνουν στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, η κατάσταση στη βάση είναι πολύ χειρότερη. Η ανεργία του μαύρου πληθυσμού υπολογίζεται πως είναι διπλάσια σε σύγκριση με του λευκού, ενώ ο μέσος μαύρος εργαζόμενος έχει εισόδημα που αντιστοιχεί στα τρία τέταρτα του αντίστοιχου για τους λευκούς — και το μέσο μαύρο νοικοκυριό ζει με το μισό εισόδημα του μέσου λευκού. Ανάλογη είναι η πραγματικότητα και όσον αφορά την ατομική ιδιοκτησία. Ο καθαρός πλούτος που συγκεντρώνει το μέσο μαύρο νοικοκυριό αποτελεί το 15%-20% αυτού του μέσου λευκού, ενώ τα ποσοστά που αφορούν το καθεστώς ιδιοκατοίκησης είναι της τάξης του 45% και 75% αντιστοίχως.
Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία, όμως, είναι η τάση αύξησης του φυλετικού χάσματος στον πλούτο, καθώς την τελευταία δεκαετία η αναλογία του στα μαύρα και τα λευκά νοικοκυριά έχει σκαρφαλώσει εκ νέου στα επίπεδα του 1968 (από 8-9 φορές περισσότερο είναι πλέον υπερδεκαπλάσιο υπέρ των λευκών). Παρότι τα τελευταία σαράντα χρόνια η εκπροσώπηση των μαύρων στα μεσοαστικά στρώματα της χώρας έχει υπερδιπλασιαστεί (από 5% σε 12%), η ταξική ανισότητα δεν παύει να έχει και φυλετική διάσταση.
Ήταν το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων των αφρο-αμερικάνων υπό την ηγεσία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και αργότερα των Μαύρων Πανθήρων που οδήγησε σε ένα σχετικό κλείσιμο της ψαλίδας έως το 1980. Η ήττα και καταστολή του κινήματος ακολουθήθηκε από μια περίοδο στασιμότητας, την οποία διαδέχθηκε η εκ νέου διεύρυνση του χάσματος. Αφενός, οι φυλετικές και άλλες διακρίσεις δεν φαίνεται καθόλου εύκολο να ξεπεραστούν εντός του καπιταλιστικού συστήματος και, αφετέρου, οι αντικαπιταλιστικοί ταξικοί αγώνες και κινήματα οφείλουν να μην παραβλέπουν αυτές τις διαστάσεις.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (21.1.23)
Πηγή : prin.gr