“Αστυνομοκρατία σημαίνει... ελευθερία!”
Προεκλογικές εξαγγελίες της Μαρίν Λε Πεν
της Κατερίνας Μάτσα
Έξι μήνες πριν τις Προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, τον Απρίλιο 2022, το πολιτικό σκηνικό φαίνεται “βαλκανοποιημένο”, διασπασμένο και σε κρίση σε όλο το φάσμα από την άκρα Δεξιά έως την άκρα Αριστερά.
Ας δούμε τί συμβαίνει στον μαυροφαιό πόλο που φιλοδοξούσε και φιλοδοξεί να αλλάξει τον πολιτικό χάρτη στη Γαλλία και στην Ευρώπη κατακτώντας την προεδρία της θνήσκουσας 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας. Μετά την ήττα του κόμματος της Λε Πεν στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές αποχώρησαν πολλά στελέχη, καταγγέλλοντας τις μεθόδους και τις επιλογές της ηγεσίας. Παραιτήθηκαν οι υπεύθυνοι πολλών διαμερισμάτων σε τέτοια έκταση, που υπάρχουν αυτή τη στιγμή περιφέρειες, χωρίς κανένα υπεύθυνο. Η δυσαρέσκεια στο κόμμα είναι τεράστια. Κατηγορούν τη Λε Πεν για «τυραννική διαχείριση», για διαρκή εναλλαγή στις υποψηφιότητες, ώστε να τσακίζει τους βαρόνους του κόμματος και έτσι να κρατά τον έλεγχο του μηχανισμού. Την κατηγορούν, επίσης, ότι δεν δίνει καμιά εξήγηση γιατί κατεβάζει υποψήφιους της αρεσκείας της, παραμερίζοντας τα τοπικά στελέχη, που έχουν δεσμούς με τους κατοίκους της περιοχής (Le Monde, 11/9/21).
Η ίδια έχει επιλέξει ως υπ’ αριθμόν 2 του κόμματος τον Ζορντάν Μπαρντελά, που θα την αντικαθιστά στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για την προεδρία. Ο Μπαρντελά είναι 26 ετών, δεν έχει πάρει ακόμα το δίπλωμά του και, όπως λέει, θέλει να κάνει τον «Εθνικό Συναγερμό» μια «μηχανή πολέμου».
Στην πρώτη επίσημη προεκλογική της ομιλία η Λε Πεν τόνισε ότι “η ελευθερία είναι η καρδιά του DNA των Γάλλων”, ότι η ίδια θα είναι “Πρόεδρος των γαλλικών ελευθεριών”. Καθόλου τυχαία επαναφέρει έτσι στην επικαιρότητα, τον τίτλο που είχε δώσει στην εφημερίδα του ο φασίστας Μωρράς το 1945: “Libertés Frαnçaises – Γαλλικές Ελευθερίες”.
Η Λε Πεν ζήτησε να γίνει δημοψήφισμα για να φύγουν οι ξένοι, “που κλέβουν όλα όσα ανήκουν στους Γάλλους (επιδόματα κ.λπ.)” Η λέξη ελευθερία κυριαρχούσε στο λόγο της, όπως και στις διαδηλώσεις των Γάλλων αντι-εμβολιαστών. Ξεκαθάρισε, πάντως, ότι “δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς το κράτος και τα όργανα του”, κλείνοντας με νόημα το μάτι στην Αστυνομία, το εκλεκτό παιδί της που την ψηφίζει πλειοψηφικά. Η ελευθερία της έκφρασης, κατά Λε Πεν, περνά μέσα από την… ιδιωτικοποίηση των ΜΜΕ.: “Η αγορά αποτελεί την εγγύηση του πλουραλισμού”. Πετώντας στα σκουπίδια τον διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας και την ανεξιθρησκεία της Γαλλικής Επανάστασης του 1789, η αρχηγίνα της γαλλικής Ακροδεξιάς διατυμπάνισε ότι “Η Γαλλία είναι η πρωτότοκη κόρη της Εκκλησίας”, κλείνοντας το μάτι στους συντηρητικούς ρωμαιοκαθολικούς κύκλους. Φορώντας στην ισλαμοφοβία δεξιών και φασιστών την μαντήλα της φαιάς “ελευθερίας” ζήτησε να καταργηθεί παντού η μαντήλα που φορούν οι μουσουλμάνες για “να απελευθερωθούν οι μουσουλμάνες από τους Ταλιμπάν του εσωτερικού”.
Ο ακραία ρατσιστικός λόγος της ήταν γεμάτος υποσχέσεις για τους πλούσιους μεγαλοαστούς, όπως, για παράδειγμα, είναι η υπόσχεση κατάργησης του φόρου μεταβίβασης περιουσίας (σ’ αυτό την πρόφτασε ο Μητσοτάκης στην ομιλία του στην ΔΕΘ!). Παρόλο που έριξε νερό στο κρασί της και δεν επανέλαβε την πάγια θέση του κόμματός της για αποχώρηση από την ΕΕ, δεν παρέλειψε, για άλλη μια φορά, να εκφράσει την αντίθεσή της στη δικτατορία των Βρυξελλών και των διεθνών δικαστηρίων” δηλώνοντας ότι οι ευρωπαϊκές και διεθνείς συνθήκες θα παραμείνουν ανεφάρμοστες επί Προεδρίας της.
Η προεκλογική καμπάνια της Λε Πεν ξεκίνησε ενώ ανακοινώνονταν η υποστήριξη πολλών παλιών στελεχών της στην ανταγωνιστική υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας του περιβόητου αρχιφασίστα Ερικ Ζεμούρ. Ο Ζεμούρ, πρώην αρθρογράφος της δεξιάς εφημερίδας Φιγκαρό, διεκδικεί, με τα πιο έξαλλα φασιστικά κηρύγματα που πρόθυμα προβάλλουν τα αστικά ΜΜΕ, την ηγεσία στην Άκρα Δεξιά και στη χώρα. Διαπνέεται από ακραία μισαλλοδοξία, τυχοδιωκτισμό, καιροσκοπισμό δηλητηριώδη ισλαμοφοβία, και προπαντός παρανοϊκή συνωμοσιολογία.
Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι ο “αριστερός λαϊκιστής” Μελανσόν, ηγέτης της “Ανυπότακτης Γαλλίας” και επίσης υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, δέχτηκε να γίνει συνομιλητής του Ζεμούρ, σε πολυδιαφημισμένο διάλογο στην τηλεόραση, παίζοντας ουσιαστικά το παιχνίδι νομιμοποίησης του φασίστα, παρόλες τις αντι-ακροδεξιές ρητορείες του “αριστερού” υποψηφίου.
Η στάση αυτή του Μελανσόν δεν φανερώνει απλώς τον αφόρητο εγωκεντρισμό του και την υποτίμηση της φασιστικής απειλής στην πιο ακραία της μορφή. Εκδηλώνει την συνολική κρίση της κατακερματισμένης γαλλικής Αριστεράς, καθεστωτικής και “ριζοσπαστικής”, από την σοσιαλδημοκρατία και το σταλινικό γαλλικό ΚΚ – που με επικεφαλής την ηγεσία τους πήραν μέρος κι αυτοί στις υπεραντιδραστικές διαδηλώσεις του ακροδεξιού “συνδικάτου” των αστυνομικών οπαδών της Λε Πεν- μέχρι το διασπασμένο πρώην τροτσκιστικό ΝΡΑ.
Σ’ αυτήν την πολύπλευρη πολιτική κρίση με τις πιο άμεσες συνέπειες για την εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες στην Ευρώπη και διεθνώς, θα χρειαστεί να επανέλθουμε.
Πηγή: Νέα Προοπτική