Σε αυτήν την υπόθεση είμαστε τρεις : η Νεολαία, τα αστικά Κράτη και Αυτοί!
του Μητροφάνη Πατσούρα
Ήταν 1 Μαρτίου 2023 όταν σημειώθηκε στην φαληρημένη Ελλάδα, την Ελλάδα της Ευρώπης των πολλαπλών κρίσεων, η δολοφονική σύγκρουση των δύο τρένων αφήνοντας πίσω της 57 νεκρούς, ένα καπιταλιστικό έγκλημα με ξεκάθαρα ταξικές ρίζες, που αποκάλυψε -και δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη αυτό- την πιο ρεαλιστική βαρύτητα του ζητήματος : «Οι ζωές μας ή τα κέρδη τους». Η σύγκρουση αυτή αναμφίβολα ανατάραξε τα (όχι και τόσο) ήρεμα νερά του ελληνικού κράτους, τα οποία πλέον ήδη είχαν αλλάξει θερμοκρασία από την επίδραση των αναταραχών της ευρωπαϊκής άνοιξης.
Σε αντίθεση με τα γεγονότα που διαδραματίζονται στο κέντρο της Ευρώπης αυτήν την στιγμή, με τον γαλατικό πετεινό να σφυρίζει το σύνθημα της εξέγερσης, στην Ελλάδα, τα γεγονότα δεν πήραν την έκταση που τους αναλογούσε. Όχι βέβαια γιατί κάποιες συνθήκες δεν είναι ώριμες (σε αυτές έχει σχεδόν λαχανιάσει το χρώμα τους), ούτε γιατί η γαλλική αριστερά έχει διαμορφωσει ένα επαναστατικό περιβάλλον με την πρωτοπορία της εργατικής τάξης προ των πυλών. Στην Ελλάδα, όπως και στη Γαλλία και σε ολόκληρο τον κόσμο, η υπόθεση της ταξικής πάλης διαδραματίζεται από τρεις παράγοντες, την αστική τάξη, το προλεταριάτο (υπαλληλικό και μη) και ίσως τον μεγαλύτερο εχθρό μας που είναι οι γραφειοκράτες, τα σκοτεινά κέντρα λήψης αποφάσεων, τα “φωτεινά σπήλαια” της ΓΣΕΕ και της γραφειοκρατίας του ΚΚΕ.
Ένα μαθητικό κίνημα -γιατί για αυτό πρόκειται να συζητήσουμε- μπορεί να νικήσει, μπορούσε να νικήσει χθες και ακράδαντα υποστηρίζουμε ότι θα μπορέσει στο μέλλον να νικήσει, αν και μόνο αν διευρύνει τα αιτήματά του έξω από το φασμα του κινηματισμού και της διαμαρτυρίας, διεκδικώντας κάτι καινούργιο και υπηρετώντας την πρωτοπορία της εποχής μας και του μέλλοντος άλλωστε. Το μαθητικό κίνημα το χαρακτηρίζει η μαζικότητά του. Ποτέ δεν έσβησε ένα μαθητικό κύμα καταλήψεων ή διαδηλώσεων γιατί οι μαθητές έπαψαν να κινητοποιούνται. Αντίθετα, αυτοί διψάνε για αγώνα, διψάνε για να εξεγερθούν απέναντι στην καθημερινότητα που βιώνουν και στο χωρίς αύριο μέλλον, που προσπαθούν να τους επιβάλουν.
φωτογραφία: Θ.Κ.
Αυτό γίνεται φανερό όταν οι μαθητές βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και κατά χιλιάδες διαδηλώνουν, ενώ όταν βρίσκονται στον σταλινικό κλοιό στις πορείες των mathites.gr ζωγραφίζουν αναρχικά σύμβολα στο πρόσωπό τους, ή όταν στον Πειραιά, όπου βρίσκεται σε πανικό η γραφειοκρατία που έχει χάσει τον έλεγχο, βροντοφωνάζουν «είτε είναι τρένο είτε είναι σεισμός ευθύνη έχει το κράτος και ο καπιταλισμός», όταν ζωγραφίζουν πλακάτ ενάντια στην αστυνομοκρατία και τις ιδιωτικοποιήσεις των σχολείων. Μια δραστηριότητα από τα κάτω, που κάθε υπάρχον μαθητικό σχήμα (ναι αυτά της αριστεράς της μυωπίας) προσπαθεί να τα αγνοεί υποστηρίζοντας με μια υποτιθέμενη σιγουριά ότι δεν είναι καιρός για αυτά και ότι μάλιστα αν τα ακολουθήσουμε ολόκληρο το μαθητικό κίνημα θα κλονιστεί από την σύγχυση. Τότε όμως γιατί να υπάρχει ένα μαθητικό κίνημα που θα ποτίζει τους μαθητές με την ψευδαίσθηση της καλής όψης τού καπιταλισμού; Και γιατί να περιφέρεται γύρω από άσχετα γεγονότα της καθημερινότητας χωρίς να μπήξει την λεπίδα στο λαιμό του αστικού κράτους; Η απάντηση είναι προφανής και είναι πως αυτό το μαθητικό κίνημα δεν έχει καμία προοπτική κάτω από την ηγεσία του ΚΚΕ και του ΜΑΣ. Οι μαθητές ακόμη και τώρα περιμένουν εξ ουρανού ένα πανελλαδικό συντονιστικό σχολείων να καλέσει σε ένα νέο ένα κύμα καταλήψεων και διαδηλώσεων, γιατί η νεολαία δεν πενθεί με μαύρα μπαλονάκια και σιωπηλές πορείες, όπως θέλουν κάποιοι, ούτε περιμένει για την “μετωπική σύγκρουση στις εκλογές” όπως μεγάλα κομμάτια και της αυτο-αποκαλούμενης επαναστατικής αριστεράς υποστηρίζουν, πέραν του ΚΚΕ. Οι μαθητές βλέπουν το μέλλον τους να χάνεται με τον αποκλεισμό τους από το “δημόσιο” πανεπιστήμιο, με τα ελαστικά προγράμματα και την ανασφάλιστη εργασία. Ζουν καθημερινά στο ασφυκτικό περιβάλλον της ακρίβειας, των καταχρήσεων, των ναρκωτικών, του σεξισμού και της χυδαίας ιδεολογικής κρίσης1 για τα όνειρά τους. Η ηγεσία του μαθητικού κινήματος κλείνει τα μάτια μπροστά σε όλα αυτά, ενώ παράλληλα αγνοεί τον σημαντικό αγώνα των καλλιτεχνών ενάντια στην εξίσωση των πτυχίων τους με αυτά του Λυκείου, αλλά και αυτόν των φοιτητών ενάντια στο αποστειρωμένο ιδιωτικό πανεπιστήμιο που επιθυμεί κάθε καπιταλιστική κυβέρνηση.
Εδώ μπαίνει το ζήτημα της ίδρυσης μιας Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας, που θα ηγείται επάξια της ταξικής πάλης μέχρι την εξάλειψη κάθε κοινωνικής τάξης. Μιας οργάνωσης με στόχο την συσπείρωση της μαχόμενης πρωτοπορίας, της εκμεταλλευόμενης και καταπιεσμένης νεολαίας σε μία επαναστατική μαρξιστική οργάνωση του νεολαιῒστικου κινήματος, αντιπαραθέτοντάς την ενάντια σε κάθε αστική επιρροή κάθε αστική επιρροή, μέχρι την χειραφέτηση της κοινωνίας από τα δεσμά της ταξικής σκλαβιάς. Μια οργάνωση που θα παλεύει για την πρωτοπορία του ελευθεριακού πανεπιστημίου του μέλλοντος, ενός αιτήματος καθαρά στρατηγικού που μπορεί να εφαρμοστεί μόνο στην αταξική κοινωνία. Για την συντριβή μέχρι και της τελευταίας φυλακής πάνω στη γη, γιατί το φίδι της δηλητηριώδους αστικής τάξης είναι αυτό που γεννά τα εγκλήματα και τους άρρωστους, τον φασισμό και τον ρατσισμό. Να προσανατολίζει τις δυνάμεις της προς αυτήν την κατεύθυνση ώστε να ανατραπεί ο καπιταλισμός στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο και να σχηματιστούν οι ενωμένες σοσιαλιστικές πολιτείες του κόσμου, όπως πάλεψαν για αυτόν τον σκοπό οι μπολσεβίκοι και όλοι οι άξιοι ερμηνευτές του Μαρξ. Για την εξουσία των εργατικών συμβουλίων, την δικτατορία του προλεταριάτου και την νίκη της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης για τον πανανθρώπινο, ανεξουσίαστο και ελευθεριακό κομμουνισμό χωρίς τάξεις, χωρίς κράτος!
Στην προεκλογική Ελλάδα του 2023 η σύγκρουση ανοίγει περάσματα, όπως έγραφαν οι τοίχοι της νέας Σμύρνης πριν δύο χρόνια. Το θεαματικό κλίμα, ο κοινωνικός απόηχος ζητούσε και ακόμα και τώρα ζητά δικαιοσύνη για την δολοφονία στα Τεμπη, για όλες τις δολοφονίες ενάντια στην ανθρωπότητα και δικαίωση ενάντια στον κρατικό μηχανισμό που λειτουργεί με στόχο το κέρδος, ποδοπατώντας τις ανθρώπινες υπάρξεις. Έντρομη η κυβέρνηση και τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης και τα λοιπά κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας έτρεξαν να μας εξηγήσουν ότι πρόκειται για ανθρώπινο λάθος, για λάθος του οδηγού, ενώ (όπως πολύ σωστά σημειώθηκε σε μια προκήρυξη) μέχρι και ο οδηγός είναι δημιούργημά τους. Ενώ είχαν προαναγγείλει τα σωματεία των εργαζομένων από πολύ νωρίτερα ότι μια δολοφονία, ένα “ατύχημα”, είναι θέμα χρόνου να συμβεί. Γρήγορα την σκυτάλη την πήραν στα χέρια τους οι μαθητές, όπου με δεκάδες τοπικές πορείες, με καταλήψεις και συμβολικές πράξεις διαμαρτυρίας, κλιμάκωσαν τον αγώνα, πέρα από το καταδικασμένο αποκεφαλισμένο μαθητικό κίνημα, όπου μάταια οι γραφειοκράτες του ΚΚΕ το καλούσαν για μια μετωπική σύγκρουση στις κάλπες, πέρα από τις απεργίες ‘’ακορντεόν’’ που φαίνεται ότι ισοπέδωσαν το κύμα αγανάκτησης, έστω και προσωρινά.
Εμεις οι μαθητές υποστηρίζουμε ότι μονάχα με την ίδρυση ενός νέου οργάνου, η μαχόμενη νεολαία θα μπορέσει να ηγηθεί των καταστάσεων και να κάνει την σύγχρονη έφοδο στον ουρανό, την εισβολή στα χειμερινά ανάκτορα του 21ου αιώνα. Το νεολαιίστικο κίνημα εφοδιασμένο με τον επαναστατικό ιδεολογικό πλούτο, υποστηρίζοντας ότι “ο εχθρός βρίσκεται στην ίδια μας την χώρα”, φωνάζοντας “Πόλεμο στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών, πόλεμο στον πόλεμο του ΝΑΤΟ!” θα μπορέσει να μετατρέψει την σπίθα σε μια ορμητική φλόγα που θα μετατρέψει σε στάχτη του παρελθόντος κάθε τι μαύρο της σκοταδιστικής εποχής μας
Υποσημειώσεις
| ↑1 | Βρίσκονται σε ιδεολογικό αδιέξοδο, εγκλωβισμένοι και αιφνιδιασμένοι σε ένα περιβάλλον αποπνικτικό όταν δεν έρχονται σε άμεση επαφή με την νεολαιίστικη πρωτοπορία. |
|---|
Πηγή : Νέα Προοπτική