Η Γαλλία σε κρίση εξουσίας
3,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι στους δρόμους βροντοφωνάζουν
Μακρόν, άδειασέ μας τη γωνιά
Νέα, 10η ημέρα απεργιών και διαδηλώσεων την Τρίτη 28 Μαρτίου
της Κατερίνας Μάτσα
Το αστικό καθεστώς στη Γαλλία κι ο υπερφίαλος και αλαζονικός Πρόεδρός του Μακρόν, με την εμμονή να περάσουν την συνταξιοδοτική αντιμεταρρύθμιση πυροβολούν τα πόδια τους. Τα θεμέλιά τους -αλλά κι όλη η Ευρώπη- κλονίζονται από μια ασταμάτητη εργατική λαϊκή εξέγερση.
Το μεσημέρι της Τετάρτης 22 Μαρτίου, σε μια ώρα διαλεγμένη έτσι ώστε να τον ακούσουν οι συντηρητικοί ψηφοφόροι του, ο Μακρόν έσπασε την σιωπή του με μια αλαζονική συνέντευξη (ανάλογη με την καρικατούρα της, την συνέντευξη του Κούλη στον ποταμίσιο Θεοδωράκη). Δείχνοντας κοινωνική αναισθησία και περιφρόνηση στο μεγαλύτερο κοινωνικό κίνημα των τελευταίων 30 χρόνων, ο Γάλλος Βοναπαρτίσκος, που παριστάνει τον Δία, έχει καταφύγει στο άρθρο 49.3 του Συντάγματος για να επιβάλλει χωρίς την ψήφο της Βουλής το επίμαχο συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο. Έχει αντίθετη τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, το 70-80%, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Ένα τεράστιο απεργιακό κύμα μπλοκάρει κάθε τόσο τη χώρα, με διαρκείς διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών σε όλες τις μεγάλες και μικρές πόλεις.
Τη Δευτέρα 20 Μάρτη, όταν ανακοινώθηκε το προεδρικό πραξικόπημα του βοναπαρτιστικού προεδρικού διατάγματος ξέσπασε αμέσως, αυθόρμητα, η λαϊκή οργή και πλημμύρισε μαχητικά τους δρόμους, παρά την αγριότατη αστυνομική καταστολή. Δακρυγόνα, αύρες νερού, προληπτικές συλλήψεις εκατοντάδων διαδηλωτών, δεν κατάφεραν να κάνουν το κίνημα να οπισθοχωρήσει. Ίσα- ίσα, το προεδρικό διάταγμα ήρθε να ρίξει λάδι στη φωτιά. Μυρίζει άνοιξη εξέγερσης, ο αέρας ενός νέου Μάη του 1968, σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Ο Μάης του 68 γίνεται ξανά σύνθημα σε χιλιάδες πλακάτ και πανό, προβάλλοντας την άμεση απειλή στην αστική εξουσία. Πολλοί διαδηλωτές λένε ανοιχτά: “Δεν σας μυρίζει 1789;”
Την Πέμπτη, 23 Μάρτη, η Intersindicale, η Διασυνδικαλιστική Επιτροπή των Εργατικών Συνομοσπονδιών καλέσανε στην ένατη κατά σειρά πανεργατική κινητοποίηση. Ξανά, όπως στις 7 Μαρτίου, 3,5 εκατομμύρια ξεχύθηκαν στους δρόμους όλης της Γαλλίας – 800 χιλιάδες στο Παρίσι!
Όλοι οι κλάδοι πήρανε μέρος στην κινητοποίηση. Οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες, στην Υγεία, στην Εκπαίδευση, στα διυλιστήρια, στη συλλογή των σκουπιδιών, οι φοιτητές, οι μισθωτοί του Δημόσιου και του Ιδιωτικού Τομέα.
Πάνω από 10.000 τόνοι σκουπιδιών ορθώνονται βουνά στους δρόμους του Παρισιού, τα ποντίκια κάνουν πάρτι. Στην απόπειρα της κυβέρνησης να επιστρατεύσει τους εργάτες καθαρισμού συνάντησε σθεναρή αντίσταση. Μια βουλευτίνα της Ανυπότακτης Γαλλίας κάλεσε τον Υπουργό Νταρμαμέν να στείλει τους μπάτσους του να μαζέψουν το σκουπιδαριό της κυβέρνησης. Έτσι κι αλλιώς ένα από τα πιο δημοφιλή και πολυακουσμένα συνθήματα είναι “Tout le monde deteste la police Όλος ο κόσμος σιχαίνεται την αστυνομία!
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη κι ο εξεγερμένος λαός της Γαλλίας δεν είναι ο Βοναπαρτίσκος ή οι σιδερόφρακτοι πραιτοριανοί του. Είναι η κρίση ηγεσίας του – ή, και η παντελής απουσία της.
Η NUPES, η ετερόκλητη συμμαχία των ρεφορμιστών της Αριστεράς που συσπείρωσε ο Μελανσόν στις βουλευτικές εκλογές, περιορίστηκε βασικά στη σκιαμαχία στη Βουλή που το άρθρο 49.3 του βοναπαρτιστικού Συντάγματος του 1958 ακύρωσε, όταν τα πράγματα στριμώχτηκαν για την προεδρική εξουσία.
Η κατακερματισμένη “άκρα” αριστερά, όπως το διασπασμένο ΝΡΑ, έμεινε σε έναν απλό μαχητικό ακτιβισμό, στην ουρά ουσιαστικά του Μελανσόν.
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της Διασυνδικαλιστικής εναντιώθηκε στην κήρυξη Γενικής Απεργίας διαρκείας, παραμένοντας σε κομματιαστές μονοήμερες κινητοποιήσεις και παρακαλώντας τον Μακρόν για συνάντηση και διαπραγματεύσεις για έναν ανέφικτο συμβιβασμό.
Το ζήτημα της εξουσίας παραμένει η καυτή πατάτα που δεν τολμούν κι ούτε θέλουν οι δυνάμεις της καθεστωτικής Αριστεράς να αγγίξουν. Την ίδια στιγμή, η άκρα Δεξιά της Μαρίν Λεπέν καραδοκεί, σαν εφεδρεία του κλυδωνιζόμενου καπιταλιστικού συστήματος
Οι περιορισμοί του κινήματος είναι υπαρκτοί – αλλά και τα όρια του συστήματος εξαντλημένα. Ο γαλατικός αλέκτορας, όπως έλεγε ο Μαρξ, λαλεί αφυπνίζοντας όλη την Ευρώπη.
Το μέλλον ανήκει στην ευρωπαϊκή σοσιαλιστική επανάσταση. Ζούμε τον πρόλογό της.
23 Μαρτίου 2023
Πηγή : Νέα Προοπτική