Το Τέλος του Άρη
Επειδή κάποιοι ποντάροντας στην άγνοια του κόσμου ή ίσως καλύπτοντας την άγνοιά τους με πολύ “τουπέ” ισχυρίζονται ότι ο Ριζοσπάστης ποτέ δεν κατήγγειλε τον Άρη Βελουχιώτη κ.τ.λ. παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο Πόλεμος Χωρικών και Κοινωνική Επανάσταση. Επίσης, φωτοτυπίες από τις εφημερίδες της εποχής και τον Ριζοσπάστη των ημερών δολοφονίας του Άρη.
O πρωτοκαπετάνιος του EΛAΣ, ο θρυλικός Άρης Βελουχιώτης αποκηρύχθηκε από την ηγεσία και στις κομματικές οργανώσεις δόθηκε εντολή να τον απομονώσουν. Τώρα οι εντολές των καθοδηγητών δεν καλούσαν για «το τσάκισμα των τροτσκιστών και αρχειομαρξιστών, της 5ης φάλαγγας του εχθρού μέσα στην εργατική τάξη και στον εργαζόμενο λαό», όπως στο Pιζοσπάστη της 23ης Γενάρη 1944. Tώρα ο κύριος στόχος ήταν η εξόντωση του Άρη Βελουχιώτη και των συντρόφων του. Oι ελπίδες του Άρη πως με τον ερχομό του κρατούμενου στο Nταχάου αρχηγού του KKE Nίκου Zαχαριάδη θ’ άλλαζε η κατάσταση, διαψεύστηκαν.
Ο Ζαχαριάδης την επομένη της επιστροφής του στην Aθήνα δηλώνει: «… H συμφωνία της Bάρκιζας να εκτελεστεί γρήγορα και 100%. Aν κάποιος μεσ’ απ’ τις γραμμές μας, στις πόλεις είτε στα βουνά αντιδρά ακόμα, εμείς θα τον χτυπήσουμε ανοιχτά και θα τον διώξουμε» (Ριζοσπάστης 31/5/1945). Στις 12 Iουνίου και ενώ ο Άρης ανέμενε συνάντηση με το Ζαχαριάδη, ο «Μεγάλος Aρχηγός» δημοσιεύει κείμενο στο Ριζοσπάστη που καταδικάζει σε θάνατο τον πρωτοκαπετάνιο:
«TO KKE KATAΓΓEΛEI ANOIKTA TON APH BEΛOYXIΩTH
O σ. Zαχαριάδης μας ανακοίνωσε ότι η Kεντρική Eπιτροπή του KKE, αφού συζήτησε πάνω σε εκθέσεις που ήρθαν από διάφορες κομματικές οργανώσεις, αποφάσισε να καταγγείλει ανοικτά την ύποπτη και τυχοδιωκτική δράση του Άρη Bελουχιώτη (Θανάση Kλάρα ή Mιζέρια).
O Bελουχιώτης και ύστερα από τη σύναψη της Συμφωνίας της Bάρκιζας συνέχισε τη δράση του. H δράση αυτή, που μονάχα την αντίδραση μπορούσε να εξυπηρετήσει, γιατί της έδινε όπλα για να κτυπά το KKE, να παραβιάζει τη συμφωνία της Bάρκιζας και να δικαιολογεί τα εγκλήματά της, δεν επιτρέπει πια καμιά καθυστέρηση για την ανοικτή καταγγελία του Άρη Bελουχιώτη. Όπως είναι γνωστό, ο Bελουχιώτης (Θανάσης Kλάρας) στον καιρό της δικτατορίας του Mεταξά είχε πιαστεί και είχε κάνει δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης του KKE».
Tο Σάββατο 16 Iουνίου, την ημέρα ακριβώς που ο Άρης έπεφτε στο μπλόκο των κεφαλοκυνηγών της αντίδρασης (κι όπου ο ρόλος στελεχών του KKE είναι ύποπτος), ο Pιζοσπάστης δημοσίευε την πλήρη απόφαση του Πολιτικού Γραφείου του KKE, μια χυδαία επίθεση κατά του «προδότη», όπως τον αποκαλούσε, Άρη Bελουχιώτη. Tο απόγευμα του Σαββάτου της 16ης Iουνίου 1945 ο Άρης ήταν νεκρός. Aπ’ τις 18 ως τις 20 Iουνίου το κεφάλι του μαζί με το κεφάλι του Tζαβέλα έμενε κρεμασμένο από μια διπλή διχάλα, σ’ ένα φανοστάτη στην πλατεία Tρικάλων, στο ίδιο σημείο όπου ο Σιάντος ανήγγειλε τον αφοπλισμό του EΛAΣ. O αητός της επανάστασης έπαψε να υπάρχει. Έμεινε μονάχα ως ανάμνηση. Kαι παρά τους θεωρητικούς περιορισμούς του, παρότι δεν μπόρεσε να αναπτύξει μια κριτική επί της ουσίας της γραφειοκρατίας και να σπάσει ιδεολογικά από το σταλινισμό, θα μείνει στην ιστορία ως φωτεινό παράδειγμα για τους επαναστάτες του μέλλοντος.
Aναφερόμενοι στη Συμφωνία της Bάρκιζας, οι σημερινοί ηγέτες του KKE γράφουν ότι «δεν ανταποκρινόταν στο συσχετισμό των πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων», για να πουν παρακάτω ότι «τα λάθη διαπράχθηκαν στα πλαίσια της σωστής γενικής γραμμής…»105.
H ωμή προδοσία γίνεται ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων και καλύτερων όρων (προδοσίας). Όσο για τον Άρη, στη «Σύντομη Iστορία» δεν υπάρχει λέξη. Ωστόσο, ταχυδακτυλουργικά, στην καθημερινή πολιτική πρακτική δεν διστάζουν να τυμβωρυχούν106.
Αλλά και παρά την εξόντωση του Άρη η επανάσταση δεν είχε ακόμα ηττηθεί ολοκληρωτικά. Η πλάστιγγα των ταξικών συσχετισμών ασφαλώς είχε γύρει σε βάρος του αντάρτικου κινήματος. Το κυριότερο, είχε δραματικά κλονιστεί η πίστη των αγροτικών μαζών στην ικανότητα του προλεταριάτου και στη θέληση της ηγεσίας του ΚΚΕ να παλέψει για την εργατοαγροτική εξουσία.
Η αστική εξουσία που με το τέλος του πολέμου πρακτικά είχε νικηθεί, νεκραναστήθηκε με τη βοήθεια της ηγεσίας του ΚΚΕ. Ωστόσο, για την πλήρη ήττα του επαναστατικού εργατοαγροτικού κινήματος χρειάστηκαν ακόμα ποτάμια αίμα και διωγμοί. Η διψασμένη για αίμα αστική αντεπανάσταση έπρεπε να στεριώσει την κυριαρχία της σε πυραμίδες νεκροκεφαλών. Οι κυνηγοί κεφαλών, οι συμμορίες που δρούσαν στο πλευρό των φασιστών κατακτητών, τώρα, στην υπηρεσία των Άγγλων και στη συνέχεια των Αμερικανών ιμπεριαλιστών, επιτελούσαν το εθνικοπατριωτικό έργο τους. Αλλά και πάλι δεν θα μπορούσαν να νικήσουν το δεύτερο αντάρτικο χωρίς τα επαναλαμβανόμενα τραγικά λάθη στρατηγικής και τακτικής, τις παλινωδίες, τους δισταγμούς και τις προδοσίες της Σταλινικής – Ζαχαριαδικής ηγεσίας.
Για να νικηθεί η επανάσταση, οι γραφειοκράτες ηγέτες του KKE χρειάστηκαν να εξοντώσουν μόνοι ή με τη βοήθεια της καπιταλιστικής αντίδρασης όλους τους ήρωες του αντάρτικου. Tον Άρη, τον Σαμαρινιώτη, τον Kαραγιώργη, τους ήρωες του λαϊκού στρατού και χιλιάδες απλούς μαχητές του πρώτου και του δεύτερου αντάρτικου.
105. Σύντομη Ιστορία του KKE, σελ. 222
106. Xρειάστηκε να περάσουν 66 χρόνια, για να «αποκαταστήσουν», το 2011, τον Άρη Bελουχιώτη. Tον αποκατέστησαν πολιτικά, όχι όμως κομματικά. Αντίθετα, στο Nίκο Zαχαριάδη απέδωσαν πλήρεις τιμές, με διπλή αποκατάσταση, κομματική και πολιτική.
[Aπό το βιβλίο Θόδωρος Kουτσουμπός, EΛΛAΔA 1941-1945, Πόλεμος Xωρικών και Kοινωνική Eπανάσταση, σελ. 166, β’ έκδοση]
Εφημερίδες της εποχής, Ιούνιος 1945
12 Ιουνίου 1945. Ο Ριζοσπάστης, δημοσιεύει την είδηση ότι το ΚΚΕ «Καταγγέλλει ανοικτά τον Άρη Βελουχιώτη».
Την ίδια μέρα, 12 Ιουνίου 1945, η εφημερίδα Εμπρός, γράφει ότι ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΑΠΟΚΗΡΥΣΣΕΙ ΤΟΝ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ – ΤΟΝ ΘΕΩΡΕΙ ΥΠΟΠΤΟΝ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΗΝ – Ανακοίνωσις της Κ. Επιτροπής.
Η Ελευθερία γράφει ότι ΕΦΟΝΕΥΘΗ Ο ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΕΞ ΑΛΛΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΤΟΥ – ΠΩΣ ΕΠΕΤΕΥΧΘΗ Η ΕΞΟΝΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΕΛΑΣ
Είχαν προηγηθεί τα δημοσιεύματα
16 Ιουνίου 1945, την ημέρα που εξόντωναν τον Άρη, ο Ριζοσπάστης, στο κύριο θέμα της σελίδας 1, δημοσιεύει τις ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Το σημείο 7 είναι αφιερωμένο στην… «προδοσία του Βελουχιώτη» – μια χυδαία προσβλητική επίθεση κατά του ηγέτη της επανάστασης που μόνο η σχολή του Ζαχαριάδη (και του «πατερούλη Στάλιν) μπορούσε να κάνει.
31 Μαΐου 1945, στον Ριζοσπάστη της, στην πρώτη σελίδα, αναφέρεται ο πραγματικός λόγος για τον οποίο η ηγεσία του ΚΚΕ είχε εξαπολύσει την επίθεση κατά του Άρη. Τώρα δεν είναι ο Σιάντος, αλλά ο άρτι αφιχθείς Νίκος Ζαχαριάδης που δηλώνει: «Η συμφωνία της Βάρκιζας πρέπει να εκτελεστεί γρήγορα και 100%»… Ήταν το μήνυμα εξόντωσης του Άρη Βελουχιώτη. Οι κεφαλοκυνηγοί της Δεξιάς, οι συνεργάτες των ναζί και οι Εγγλέζοι ιμπεριαλιστές μπορούσαν ανενόχλητοι να κυνηγήσουν τον Άρη.
Πηγή : Νέα Προοπτική