Διαχειριστές σωμάτων ή γιατροί;
Δήμητρα Αθανασοπούλου
Οι κοινωνίες μας αλλάζουν αδιάκοπα, νέες ανάγκες υγείας γεννιούνται, προστίθενται στις παλιές και ενίοτε τις αντικαθιστούν. Κάποιες παραμένουν διαχρονικά ίδιες, όπως ένα ασθενοφόρο στην ώρα του, μια θέση εγκαίρως στα επείγοντα ή μια ολοκληρωμένη αντικαρκινική θεραπεία. Κατά πόσο το υγειονομικό μας σύστημα βρίσκεται σε αντιστοιχία με παλιές και νέες ανάγκες και κατά πόσο τα πρόσωπα που κάνουν -αναπόδραστα- βιοπολιτική έχουν στόχο τη διάσωση των ανθρώπινων ζωών και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια;
Ο θάνατος της 19χρονης εγκύου που δεν κατάφερε να φτάσει εγκαίρως στο νοσοκομείο λόγω πολύωρης καθυστέρησης του ασθενοφόρου έφερε στο φως -με τρόπο άκρως δραματικό- τις ελλείψεις προσωπικού στο σύστημα Υγείας. Το ίδιο και ο θάνατος της 63χρονης που έχασε τη ζωή της σε καρότσα αγροτικού στην Κω κατά τη διάρκεια μεταφοράς της στο νοσοκομείο, όπως και ο θάνατος της συνομήλικής της Ρουμάνας τουρίστριας στη Χαλκιδική, εξαιτίας και πάλι της καθυστερημένης ανταπόκρισης του ΕΚΑΒ,
Και μετά ήρθαν οι δηλώσεις του Σπύρου Πνευματικού, γιατρού και υποψήφιου βουλευτή της Ν.Δ., για διαλογή ασθενών με καρκίνο ανάλογα με το κόστος και το στάδιο της ασθένειας, που έφεραν στο φως ένα «σκοτάδι ψυχής» και την πλήρη αποτύπωση της «νεκροπολιτικής», όρου δανεικού από τον Ασίλε Μπέμπε, προέκτασης της βιοπολιτικής του Μισέλ Φουκό.
Το υπόβαθρο σκέψης του Πνευματικού δυστυχώς μοιάζει να αντανακλά το υπόβαθρο σκέψης μιας ολόκληρης πολιτικής ιδεολογίας, παρά την καταδίκη των δηλώσεων του υποψήφιου βουλευτή από τη Νέα Δημοκρατία και την απόσυρσή του από την εκλογική μάχη.
Είναι γνωστές οι ελλείψεις στη στελέχωση των υπηρεσιών Υγείας, οι λίστες αναμονής για μια χειρουργική επέμβαση στα δημόσια νοσοκομεία. Πολλές από τις αναβολές των χειρουργείων οφείλονται στην έλλειψη αναισθησιολόγων. Η έλλειψη αναισθησιολόγων οφείλεται στην απουσία προσλήψεων από τη μία και στους χαμηλούς μισθούς των υγειονομικών από την άλλη, που στρέφει ολοένα και περισσότερους γιατρούς στον ιδιωτικό τομέα. Αποτέλεσμα; Ασθενείς με χρόνιο και με τελικού σταδίου καρκίνο μένουν ακάλυπτοι.
Οταν η αναμονή για περίθαλψη -εισαγωγές και χειρουργικές επεμβάσεις- επιμηκύνεται διαρκώς, τότε αναπόδραστα οι γιατροί ασκούν έλεγχο στη θνητότητα, αποφασίζοντας ποιες ζωές έχουν ή δεν έχουν αξία. Οπως είδαμε να συμβαίνει και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι θεράποντες γίνονται βιοδιαχειριστές και οι νοσηλευόμενοι μετατρέπονται σε «καταραμένα αποθέματα» του 21ου αιώνα, φράση δανεική από τον Ζορζ Μπατάιγ. Οι ασθενείς γίνονται δηλαδή άνθρωποι που πλεονάζουν ή «μια νέα φονεύσιμη γυμνή ζωή», φράση δανεική από τη Χάνα Αρεντ.
Ναι, η Νέα Δημοκρατία καταδίκασε τις θέσεις του Πνευματικού. Τι έχει κάνει όμως στην πραγματικότητα για τους ογκολογικούς ασθενείς ή για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας; Στην πραγματικότητα ποτέ δεν θωράκισε το δικαίωμα της δωρεάν περίθαλψης.
Γιατί ανέβαλλε ξανά και ξανά τις προσλήψεις των διασωστών και δεν αναπλήρωσε το προσωπικό στα νοσοκομεία με αποτέλεσμα να είναι λιγότερο κατά 20.000 από το 2019; Γιατί δεν υποστήριξε την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των γιατρών -παρέχοντας μισθολογικά κίνητρα- ώστε να μην παρεισφρέει το Δημόσιο στο ιδιωτικό σύστημα Υγείας;
Οι ανάγκες για έγκαιρη διακομιδή των περιστατικών από το ΕΚΑΒ επιβάλλουν την πρόσληψη διασωστών. Η μείωση των λιστών αναμονής στα χειρουργεία των δημόσιων νοσοκομείων επιβάλλει την πρόσληψη γιατρών και νοσηλευτών.
Η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας είναι η παροχή της δυνατότητας στους γιατρούς του δημόσιου τομέα να ασκούν ιδιωτικό έργο, ανοίγοντας, έτσι, τον δρόμο για τη μεταφορά των ασθενών στον ιδιωτικό τομέα με τη χρήση διάφορων προφάσεων και παύοντας ή συρρικνώνοντας τη δυνατότητα νοσηλείας με χρηματοδότηση από το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία. Ταυτόχρονα οι δημόσιοι γιατροί εξωθούνται στην υπερεργασία και την εξουθένωση έπειτα από τόσα χρόνια μνημονιακής και πανδημικής κρίσης που είχε ήδη προκαλέσει την εντατικοποίηση της εργασίας, τον διπλασιασμό των εφημεριών τους.
Η κυβέρνηση δεν πιστεύει στον δημόσιο χαρακτήρα της Υγείας. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη μεριά τους, επιμένουν -αμφότερα- στην απόρριψη των προτάσεών της για συγχωνεύσεις νοσοκομείων και άλλων δομών Υγείας, προτάσσοντας τη χρηματοδοτική ενίσχυση του ΕΣΥ. Το ΜέΡΑ25 απαιτεί επέκταση του δικτύου Πρωτοβάθμιας Υγείας και την κατάργηση του νόμου Πλεύρη-Γκάγκα για τα απογευματινά χειρουργεία εντός του ΕΣΥ.
Ο Ιταλός στοχαστής Τζόρτζιο Αγκάμπεν -επηρεασμένος από τη φουκοϊκή θεωρία- ανέπτυξε στο βιβλίο του «Homo sacer- Κυρίαρχη εξουσία και γυμνή ζωή» τη θεωρία για τους μετανεωτερικούς «κυρίαρχους» που κάνουν διαχείριση των ανθρώπινων πληθυσμών.
Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν μας ενδιαφέρει πραγματικά ως πολίτες η δημόσια Υγεία και ό,τι αυτό συνεπάγεται ή εάν αρκούμαστε σε «διαχειριστές σωμάτων» που θα αποφασίζουν αυθαίρετα για τη ζωή ή τον θάνατό μας και σε μια ατομικιστική αντιμετώπιση της Υγείας των συντηρητικών και φιλελεύθερων κυβερνήσεων.
Δεν μπορούμε να μας επιτρέπουμε να ζητάμε τίποτα λιγότερο από ένα σύστημα δημόσιων υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που δεν θα διογκώνει τις ανισότητες. Γι’ αυτόν τον λόγο το δημόσιο σύστημα Υγείας -εκτός από ενίσχυση- χρειάζεται και έναν επιστημονικό λόγο που δεν θα λαμβάνει υπόψη το ανθρώπινο υποκείμενο μόνο ως βιολογικό σώμα αλλά και ως ενσώματη ύπαρξη που σωματοποιεί την οδύνη, την ταξικότητα και την προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Πηγή : efsyn.gr