Αναδημοσίευση από: http://www.thecanary.co/2016/05/17/austerity-killing-people-
Επιμέλεια: Georgia Mylonaki
Οι περικοπές επιδομάτων πρόνοιας προς τους ανθρώπους με ψυχιατρικά προβλήματα αυξήθηκαν κατά 700% υπό την κυβερνητική εξουσία των Συντηρητικών αποδεικνύοντας την αιτιακή σχέση της λιτότητας με τους θανάτους βρετανών πολιτών.
Από την ώρα που ανέλαβε την εξουσία η συμμαχία Συντηρητικών και Φιλελεύθερων Δημοκρατών, το 2010, το κράτος πρόνοιας και όσοι εξαρτώνταν από αυτό τέθηκαν υπό απειλή.
Η κυβέρνηση συνεργασίας απαίτησε κάθε άτομο που αιτούνταν επίδομα κοινωνικής πρόνοιας λόγω ασθένειας ή αναπηρίας να υποβληθεί σε μια εξέταση πιστοποίησης ικανότητας προς εργασία (Atos) προκειμένου να κριθεί εάν όντως μπορούσε ή όχι να εργαστεί.
Οι υπουργοί προπαγάνδισαν το μέτρο σε τέτοιο βαθμό ώστε πολλοί άνθρωποι έφτασαν να πιστέψουν ότι ήταν τα μαϊμού επιδόματα πρόνοιας και όχι η διάσωση των τραπεζών που προκάλεσε την εκτόξευση του χρέους.
Το 2013 η Βρετανική Στατιστική Αρχή καταδίκασε δημόσια το Τμήμα Εργασίας και Συντάξεων για παραπλανητική χρήση των αριθμητικών δεδομένων, κατηγορώντας το ότι προέβαλε ισχυρισμούς για τα αποτελέσματα των πολιτικών που εφάρμοζε τα οποία δεν υποστηρίζονταν από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Εν ολίγοις, απλώς μαγείρευαν τα νούμερα.
Τα νούμερα αυτά αναπαράχθησαν άκριτα και χωρίς διασταύρωση από τα μεγάλα ΜΜΕ και ως αποτέλεσμα τα ψεύδη που επαναλαμβάνονταν μετατράπηκαν σε αλήθειες δημιουργώντας ένα κλίμα καχυποψίας εις βάρος εκείνων που ήταν αναγκασμένοι να στηρίζονται στο κράτος πρόνοιας. Αυτός ο δημόσιος στιγματισμός σε συνδυασμό με τις επαπειλούμενες και τις πραγματικές περικοπές σε προγράμματα ζωτικής οικονομικής υποστήριξης οδήγησαν σε ασθένειες, αυτοκτονίες και θανάτους των εξαρτούμενων από αυτά πολιτών.
Τα ίδια τα κυβερνητικά στατιστικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι μεταξύ 2010 και 2011 10.600 πάσχοντες και ανάπηροι πέθαναν σε διάστημα 6 εβδομάδων από την εξέταση πιστοποίησης ικανότητας προς εργασία από την Atos και το Τμήμα Εργασίας και Συντάξεων. Αυτό σημαίνει 204 άνθρωποι την εβδομάδα ή 29 άνθρωποι τη μέρα που πέθαναν από τις αρρώστιες και τις συνθήκες τις οποίες η κυβέρνηση τους ζήτησε να αποδείξουν. Αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν τις τελευταίες εν ζωή εβδομάδες τους παρενοχλούμενοι από το Κέντρο Απασχόλησης, από ειδοποιήσεις για καθυστερούμενες οφειλές και από απειλές εξώσεων, αφού το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας τους είχε διαρραγεί ολοκληρωτικά.
Αυτό που είναι ακόμη πιο εξοργιστικό είναι ότι πάνω από 1.000 από αυτούς τους ανθρώπους είχαν κριθεί "ικανοί προς εργασία" και ως αποτέλεσμα τα επιδόματά τους είχαν διακοπεί.
Η Linda Wootton, 49 ετών, λάμβανε αγωγή 10 φαρμακων ημερησίως μετά από διπλή μεταμόσχευση καρδιάς και πνευμόνων. Ήταν αδύναμη και υπέφερε από συχνές λιποθυμίες. Παρόλα αυτά υποβλήθηκε στην Εξέταση Πιστοποίησης Ικανότητας προς Εργασία της Atos και ενώ κείτονταν ετοιμοθάνατη στο νοσοκομείο έλαβε επιβεβαίωση ότι ήταν "ικανή προς εργασία". Πέθανε μόλις 9 μέρες αργότερα.
Ο Brian McArdle, 57 ετών, είχε μείνει παράλυτος από τη μία πλευρά, τυφλός από το ένα μάτι, ανίκανος να ομιλεί σωστά και μετά βίας ικανός να διατρέφεται και να ντύνεται μόνος του μετά από ένα εγκεφαλικό το 2011. Εντούτοις κρίθηκε "ικανός προς εργασία" από το Atos. Πέθανε από καρδιακή προσβολή μία ημέρα μετά τη διακοπή του επιδόματος που λάμβανε.
Μια πρόσφατη μελέτη ερευνητών από τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Λίβερπουλ συνέδεσε απευθείας τις πολιτικές λιτότητας με τις κρίσεις και τις αυτοκτονίες στο χώρο της ψυχικής υγείας. Η έρευνα κατέληξε στο πόρισμα ότι το στρες που προκαλείται από την υποβολή στη διαδικασία της Εξέτασης Πιστοποίησης Ικανότητας προς Εργασία της Atos ήταν ένας από τους παράγοντες που συνέβαλαν σε 590 αυτοκτονίες και σε 279.000 περιπτώσεις ψυχικής ασθένειας. Επίσης συνδέεται με τη συνταγογράφηση 725.000 αντικαταθλιπτικών επιπλέον.
Αυτές οι αυτοκτονίες είναι πολιτικές. Η λιτότητα, τα τεστ πιστοποίησης ικανότητας προς εργασία, η δραματική παρακμή των συνθηκών εργασίας και του ηθικού του προσωπικού του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, αυτά είναι πολιτικές επιλογές με συνέπειες στην πραγματική ζωή.
Βρισκόμαστε πλέον στο στάδιο την τελευταία διετία που περίπου 1 εκατομμύριο Βρετανοί εξαρτώνται από τις Τράπεζες Τροφίμων για να μπορέσουν να φάνε. Είμαστε μια χώρα που οι άστεγοι όπως ο Daniel Gauntlett ξεπαγιάζουν μέχρι θανάτου σε αυλές και άλλοι όπως ο Ranjit Singh συνθλίβονται μέσα σε απορριμματοφόρα οχήματα επειδή βρήκαν καταφύγιο μέσα σε κάδους απορριμμάτων. Η χώρα μας έγινε ο τόπος όπου 590 άνθρωποι αυτοκτόνησαν τα τελευταία χρόνια, εν μέρει εξαιτίας του στρες στο οποίο τους υπέβαλε η ίδια τους η κυβέρνηση, έγινε ο τόπος όπου σχεδόν τα τρία τέταρτα 1 εκατομμυρίου ανθρώπων χρειάζονται αντικαταθλιπτικά για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα ίδια άγχη.
Δεν αρκεί να γράφουμε γι' αυτά, θα έπρεπε να τα καταγγέλουμε από τις στέγες των σπιτιών μας. Ευτυχώς πολλοί είναι εκείνοι που το κάνουν.