Γαλλία: Πύρρεια νίκη του Μακρόν - Ο “Τρίτος Γύρος” θα είναι ταξικός
της Κατερίνας Μάτσα
Με την αποχή στο δεύτερο γύρο των Προεδρικών Εκλογών στην Γαλλία να φτάνει το 28% -τη μεγαλύτερη μετά το 1969- και πάνω από 3 εκατομμύρια άκυρα και λευκά ψηφοδέλτια, μέσα στην γενικευμένη εργατική και λαϊκή οργή των φτωχοποιημένων μαζών που γυρνάνε την πλάτη στο αστικό πολιτικό σύστημα της νεκροζώντανης 5ης Δημοκρατίας, ο δεξιός, αλλά μαδημένος, Μακρόν ψηφίστηκε ξανά Πρόεδρος. Πήρε το 58% (67% το 2017) νικώντας την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν που αύξησε τους ψήφους της στο 42% (33% το 2017).
Πρόκειται για πύρρεια νίκη. Ο Μακρόν εξελέγη με το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα για πρόεδρο σε όλη την ιστορία της 5ης Δημοκρατίας από το 1958. Το 2017 εμφανίστηκε ως ο νέος, ο άφθαρτος, εκπρόσωπος “εκσυγχρονιστικός” και άχρωμος (“ούτε Δεξιά, ούτε Αριστερά”, ο ικανός να φράξει το δρόμο στη φαιά πανούκλα τής Λεπέν. Η θητεία του στην προεδρία τα τελεταία 5 χρόνια διέψευσε οικτρά κάθε προσδοκία. Ο “Πρόεδρος των πλουσίων”, όπως τον αποκαλούν, τσάκισε κυριολεκτικά το βιοτικό επίπεδο των Γάλλων εργαζομένων, κατάργησε κοινωνικά δικαιώματα και εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών, επέβαλε την πιο άγρια καταστολή, με την αστυνομία να σκοτώνει ή να αφήνει τυφλούς και ανάπηρους εκατοντάδες στο κίνημα των “κίτρινων γιλέκων” και όχι μόνο. Έγινε μισητός στα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα. Όχι μόνο δεν ήταν φραγμός στον φασισμό αλλά άνοιξε το δρόμο στην ενίσχυση της Λεπέν.
Στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών η Λεπέν πήρε το ψηλότερο ποσοστό που είχε ποτέ η Ακροδεξιά στη Γαλλία, διεισδύοντας σε όλες τις περιοχές, κυρίως της επαρχίας, σε μια αναμέτρηση στήθος με στήθος με το Μακρόν. Σε κάποιες μάλιστα εκλογικές περιφέρειες, όπως στις υπερπόντιες κτήσεις, Μαρτινίκα, Γουδελούπη, Γουϊάνα, όπου στον πρώτο γύρο η Λεπέν είχε πατώσει στην τελευταία θέση, τώρα υπερψηφίστηκε μαζικά από μίσος στο Μακρόν.
Είναι φανερό ότι ο Μακρόν βγαίνει αδυνατισμένος από αυτές τις εκλογές με αποσαθρωμένη την άλλοτε ευρεία κοινωνική βάση κι αντιμετωπίζει μια αποσταθεροποιημένη πολιτική και οικονομική κατάσταση, Έτσι, μετά την εκλογή του δεν εμφανίστηκε με φανφάρες στο Λούβρο σαν Δίας, όπως το 2017, αλλά σαν τάχατες ο “Πρόεδρος όλου του λαού”, που θα επεξεργασθεί ένα “νέο σχέδιο”(;) για το… καλό του λαού!
Βεβαίως, το περιβόητο μακρονικό “σχέδιο” περιλαμβάνει ένα κοινωνικό πόλεμο, χειρότερο από εκείνον της προηγούμενης πενταετίας, ενάντια στις προλεταριακές μάζες στις εργατικές και λαϊκές συνοικίες της Μητρόπολης και στις υπερπόντιες κτήσεις. Η κατάσταση είναι πολωμένη. Η μαζικότατη ψήφος στον Μελανσόν, στον πρώτο γύρο, κυρίως στον “κόκκινο δακτύλιο” των προαστείων του Παρισιού, στην Μασσαλία, την Χάβρη, την Τουλούζη, την Λυών κ.ά. όπως και στις υπερπόντιες Αντίλλες δεν ήταν απλώς “μια χρήσιμη ψήφος στον υποψήφιο της Αριστεράς που είχε τις περισσότερες πιθανότητες να περάσει στον δεύτερο γύρο” όπως είχε λεχθεί. Αναλυτές και κοινωνιολόγοι, η ίδια η αστική τάξη με τα φερέφωνά της, ακόμα και ο Μακρόν στο 3ωρο τηλεοπτικό “ντιμπέϊτ” με την Λεπέν όταν μίλησε για απειλή εμφυλίου πολέμου στην Γαλλία, αναγνωρίζουν ότι ήταν μια ταξική ψήφος προς τα αριστερά των προλεταρίων, των εκπρολεταρισμένων, των μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς, των θυμάτων του κρατικού ρατσισμού, μιας νεολαίας χωρίς μέλλον – προανάκρουσμα εξέγερσης.
Το Medef (o ΣΕΒ της Γαλλίας) κάλεσε επίσημα για ψήφο στο Μακρόν, όπως εξάλλου και η ΕΕ, η Βρετανία, ακόμα και οι ΗΠΑ, από φόβο για την υποτιθέμενη “αντινατοϊκή”(;), “φιλοπουτινική” Λεπέν, στις εκρηκτικές συνθήκες κρίσης που πυροδότησε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Όμως δεν πρέπει να διαφεύγει ότι ένα κομμάτι της μεγαλοαστικής τάξης διαφοροποιήθηκε: οι “αριστοκρατικές πλούσιες συνοικίες” ψήφισαν και στήριξαν με όλα τα μέσα τον έξαλλο ρατσιστή, ισλαμόφοβο, προσφυγοφάγο και ανοικτά φασίστα Ζεμούρ.
Αυτό που έδειξαν αυτές οι εκλογές είναι ότι έχουν διαμορφωθεί τρία μπλόκ. Το πρώτο είναι το μπλοκ του αυταρχικού φιλελευθερισμού της Μακρονίας, που καταρρέει. Το δεύτερο είναι το μπλοκ της Ακροδεξιάς και του φασισμού που καλεί ανοιχτά, όπως ο Ζεμούρ ή καλυμμένα όπως η Λεπέν, σε ένα ρατσιστικό και αντεπαναστατικό εμφύλιο πόλεμο κατά του “ισλαμοαριστερισμού” και των μεταναστών. Το τρίτο είναι το μπλοκ των φτωχών λαϊκών και εργατικών δυνάμεων, που στον πρώτο γύρο ψήφισε μαζικά και δυναμικά τον αριστερό εθνικορεφορμιστή Ζαν-Λυκ Μελανσόν.
Ο ίδιος ο Μελανσόν κάλεσε σε έναν “τρίτο γύρο” στις κάλπες, με μαζική ψήφο στη “Λαϊκή Ενότητα” στις βουλευτικές εκλογές στις 12 και 19 Ιούνη. Προχώρησε σε ένα άνοιγμα στο γαλλικό ΚΚ, στο τροτσκιστικής καταγωγής Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα – ΝΡΑ, στους αντιδραστικούς Οικολόγους Πράσινους του Ζαντό, όχι όμως στο εξαερωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα, επιχειρώντας να αξιοποιήσει την ριζοσπαστικοποίηση των μαζών. Το κάλεσμα στους φανατικά φιλονατοϊκούς, ευρωπαϊστές και ρωσόφοβους Πράσινους κινδυνεύει να παγιδεύσει και να μετατρέψει την “Λαϊκή Ενότητα” σε μέτωπο ταξικής συνεργασίας με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.
Ο Μελανσόν, στο άνοιγμά του στις άλλες δυνάμεις, πρότεινε την αμοιβαία υποστήριξη ψηφοδελτίων, με κατανομή των εδρών ανάλογα με τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των Προεδρικών Εκλογών, με στόχο μια αριστερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα ψηφίσει πρωθυπουργό τον ίδιο τον Μελανσόν. Με άλλα λόγια, ζήτησε την δημιουργία όρων για την συγκρότηση μιας “συγκατοίκησης” δεξιού Προέδρου με αριστερό πρωθυπουργό, όχι όπως στο παρελθόν επί Μιτεράν ή Σιράκ αλλά σαν διαρχία κι αντίβαρο στον δεξιό Πρόεδρο Μακρόν.
Μέσα στις συνθήκες της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, της πανδημίας και προπαντός του πολέμου στην Ουκρανία και των συνεπειών του, η κοινωνική έκρηξη που τρέμουν οι κυρίαρχοι βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη. Με προοπτικές βαθειάς οικονομικής ύφεσης στην ΕΕ λόγω περιορισμού της ρευστότητας για την αντιμετώπιση ενός υπερπληθωρισμού, με την βιομηχανική Γερμανία να βουλιάζει στην ενεργειακή κρίση λόγω των κυρώσεων στην Ρωσία, η κοινωνικοπολιτική πόλωση καθιστά την Γαλλία ξανά, την χώρα-κλειδί στις πολιτικές εξελίξεις και την ταξική πάλη στην Ευρώπη.
Ο “τρίτος γύρος” δεν θα διεξαχθεί στις κάλπες. Θα είναι ταξικός πόλεμος και αρένα του θα είναι όχι μόνον η Γαλλία αλλά όλη η Ευρώπη. Μαζί και η Ελλάδα της θλιβερής απομίμησης του Μακρόν, του Κούλη Μητσοτάκη, ή των επίδοξων διαδόχων του στην αστική εξουσία με τα σαθρά ποδάρια.
Πηγή: Νέα Προοπτική