Αναδημοσίευση από: http://www.efsyn.gr/arthro/karkinovatei-esy-stis-aktinotherapeies
Συντάκτης: Ντάνι Βέργου
Στη νόσο με τα δαιδαλώδη μονοπάτια, τη θεραπεία που μοιάζει με βουβή, μακρινή διαδρομή, τα έντονα συναισθήματα, προστίθενται, στη σύγχρονη Ελλάδα, τα κενά και οι ελλείψεις του συστήματος υγείας που βάζουν σε καθημερινές περιπέτειες τους καρκινοπαθείς και εκθέτουν συχνά τη ζωή τους σε κινδύνους.
Οι πάσχοντες στη χώρα μας βιώνουν κάθε μέρα τις αρνητικές επιπτώσεις εκείνων των πολιτικών υγείας που αυτοδιαφημίστηκαν ως μεταρρυθμίσεις, αλλά στην πραγματικότητα σήμαιναν υποβάθμιση του συστήματος υγείας και κατ' επέκταση έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η αποστέρηση του δικαιώματος στη θεραπεία του καρκίνου γίνεται σαφής όποιο κομμάτι της κι αν επιλέξει κανείς να κοιτάξει από κοντά.
Αυτήν θα χρειαστεί να λάβουν κάποια στιγμή στη διάρκεια της νόσου 6 στους 10 ασθενείς, οι περισσότεροι από τους οποίους θα υποβληθούν στη «ριζική» μορφή της, όπως ονομάζεται, µε σκοπό την ίαση.
Οι αναμονές στο ΕΣΥ γι' αυτήν την εξαιρετικής ακρίβειας θεραπεία που παρέχει προστασία στους φυσιολογικούς ιστούς κυμαίνεται από δύο έως έξι μήνες, εξηγεί ο δρ Γιώργος Πισσάκας, διευθυντής του ακτινοθεραπευτικού-ογκολογικού τμήματος του Νοσοκομείου «Αλεξάνδρα» και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας.
Οι αναμονές είναι μεγάλες όπου κι αν απευθυνθεί κανείς και πιο μεγάλες στο κατεξοχήν ογκολογικό νοσοκομείο, τον «Αγιο Σάββα».
«Ασθενής με καρκίνο του προστάτη που πήγε στο νοσοκομείο για να κλείσει ακτινοθεραπείες την περίοδο των γιορτών των Χριστουγέννων πήρε ημερομηνία τον Ιούνιο», λέει η Ζωή Γραμματόγλου, πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών-Εθελοντών-Φίλων-Ιατρών (ΚΕΦΙ) Αθηνών.
Η ακτινοθεραπεία στον πόλεµο κατά του καρκίνου, λέει o δρ Πισσάκας, δεν είναι στο σύνολό της µια ακριβή θεραπεία.
«Οµως στην Ελλάδα του 2016 εξακολουθεί να αντιµετωπίζεται από το ελληνικό Δηµόσιο µε πλήρη αδιαφορία και απαξίωση. Και αυτό είναι σαφές αν δούµε πόσα µηχανήµατα ακτινοθεραπείας υπάρχουν στη χώρα µας. Αποτέλεσµα, ο δηµόσιος τοµέας να υστερεί και ποσοτικά και ποιοτικά».
Οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι. Στη χώρα μας, σύμφωνα με τον ίδιο, ενώ θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον 60 µηχανήµατα ακτινοθεραπείας, δυστυχώς στον δηµόσιο τοµέα υπάρχουν µόνο 27.
Από αυτά λειτουργούν τα 24, ενώ τα 14 εξ αυτών είναι πολύ παλιά.
Προσλήψεις προσωπικού
Παράλληλα, τονίζει, υπάρχει και το τεράστιο πρόβληµα της υποστελέχωσης, αφού στα περισσότερα ακτινοθεραπευτικά κέντρα δεν πληρούνται οι διεθνείς απαιτήσεις για τον αριθµό των ακτινοθεραπευτών-ογκολόγων, των ακτινοφυσικών και των τεχνολόγων.
«Αυτό βέβαια εξηγεί και τις τόσο µεγάλες και σε πολλές περιπτώσεις επικίνδυνες αναµονές µηνών», προσθέτει.
«Είναι ξεκάθαρο ότι εκείνα που ενισχύονται συνεχώς από τις πολιτικές των τελευταίων ετών είναι τα ιδιωτικά θεραπευτήρια», τονίζει ο Γ. Πισσάκας.
Το πρόβλημα με τα δημόσια νοσοκομεία είναι ότι είτε έχουν πολύ παλιά μηχανήματα τα οποία δεν λειτουργούν είτε δεν έχουν προσωπικό, επισημαίνει η Ζ. Γραμματόγλου.
«Πρέπει οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο να δουλεύουν τουλάχιστον 18 ώρες καθημερινά για να καλύψουν τις ανάγκες των ασθενών. Η λύση είναι προσλήψεις. Δεν μπορεί τα μηχανήματα στο ΕΣΥ να κλείνουν το μεσημέρι και στον ιδιωτικό τομέα να δουλεύουν μέχρι τις δώδεκα το βράδυ».
Εάν στα 24 µηχανήµατα του δημόσιου τομέα προσθέσουµε και αυτά του ιδιωτικού τοµέα, ο αριθµός ανέρχεται στα 39. Ακόμη κι έτσι, λέει ο Γ. Πισσάκας, φτάνουµε λίγο πιο πάνω από τα µισά που έχουµε ανάγκη.
Βέβαια, τα µηχανήµατα του ιδιωτικού τοµέα είναι σχεδόν όλα τελευταίας τεχνολογίας, κάνοντας απόλυτα άνιση την πάλη για τους ασθενείς που δεν έχουν την οικονοµική δυνατότητα να καλύψουν το επιπλέον ποσό που τους ζητείται.
Διότι παρόλο που προβλέπεται από τον ΕΟΠΥΥ η κάλυψη των ακτινοθεραπειών στον ιδιωτικό τομέα σε ποσοστό 100%, τα ιδιωτικά θεραπευτήρια μετακυλίουν το clawback και rebate που εφαρμόζεται στον ασθενή!
Ετσι, ο ασθενής καλείται να πληρώσει ακριβά τη θεραπεία του. Επιπλέον, θα πρέπει να πληρώσει και την αμοιβή γιατρού.
Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον σήμερα να καλύψει τα ποσά αυτά, λέει ο δρ Πισσάκας.
Η συμμετοχή του πάσχοντος για την ακτινοθεραπεία στον ιδιωτικό τομέα κυμαίνεται από 2.000-5.000 ευρώ για μια ριζική θεραπεία, ανάλογα με το ιδιωτικό κέντρο και την τεχνική που εφαρμόζεται, αναφέρει η Ζ. Γραμματόγλου.
«Δεν ξέρω τι θα κάνει το κράτος. Επιβαρύνεται με τα clawback και rebate ο ασθενής και τον βάζουν να υπογράψει χαρτί ότι δεν θα διεκδικήσει το ποσό. Κι επιπλέον, χρεώνεται και με αμοιβή γιατρού. Εδώ έχει φτάσει ο ιδιωτικός τομέας, με διαλυμένη την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, να χρεώνει τον άρρωστο για μία απλή ακτινογραφία 20 ευρώ παραπάνω από αυτό που αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ, προφασιζόμενος καλύτερα μηχανήματα κοκ.», προσθέτει.
Το βάρος των πληρωμών για την υγεία μεταφέρεται στις πλάτες των ασθενών, περιγράφει η πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών.
«Και η πλειονότητα των νοσούντων με καρκίνο είναι άνω των 50 ετών, γονείς και κάποιοι ήδη παππούδες. Το δίλημμα που έχουν και μας μεταφέρουν είναι "αποχή από τη θεραπεία ή επιβάρυνση των παιδιών μας" με το κόστος της θεραπείας».
Η κατάσταση επιδεινώνεται χρόνο με τον χρόνο, λέει η Ζ. Γραμματόγλου:
«Είχα χειρουργηθεί πριν από 20 χρόνια όταν υπήρχε προγραμματισμός και οι αναμονές δεν ήταν αυτές που είναι σήμερα που η κατάσταση έχει ξεφύγει».
Μέσω του ΕΣΠΑ
Ασθενείς σε ράντζα σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης Οι καρκινοπαθείς στις μέρες μας είναι περισσότερο μόνοι τους. | EUROKINISSI
Από το 2010 το ελληνικό Δημόσιο έχει αγοράσει με κρατικά κονδύλια ένα μόνο νέο μηχάνημα, σε αντίθεση με τον ιδιωτικό τομέα που έχει προμηθευτεί 10.
Τα υπόλοιπα 4 μηχανήματα που εγκαταστάθηκαν σε κρατικά νοσοκομεία καλύφθηκαν μέσω ΕΣΠΑ με μηδενική οικονομική συνεισφορά του κράτους, από αυτά όμως σήμερα λειτουργούν μόνο 2.
Την αδυναμία του κράτους να αγοράσει νέα μηχανήματα επιχειρεί να καλύψει η ιδιωτική πρωτοβουλία, δωρίζοντας 7 σύγχρονα μηχανήματα, λέει ο Γ. Πισσάκας. Κι εδώ όμως, προσθέτει, επικρατεί η ολιγωρία.
Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι τον Ιούλιο του 2014 το διοικητικό συμβούλιο του Ιδρύµατος «Σταύρος Νιάρχος» σε συνεργασία µε την Ελληνική Εταιρεία Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας (ΕΕΑΟ), αποφάσισε να προχωρήσει σε µια δωρεά 16 εκατ. ευρώ για την ακτινοθεραπεία, προσφέροντας 7 σύγχρονα µηχανήµατα που θα αντικαταστήσουν παλιά ή µη λειτουργούντα µηχανήµατα του ΕΣΥ από την Αλεξανδρούπολη µέχρι την Κρήτη.
«Ο µεγάλος κίνδυνος όµως εδώ είναι ότι η δωρεά αυτή θα βρεθεί αντιµέτωπη µε το πρόβληµα της υποστελέχωσης των επιλεγµένων νοσοκοµείων. Θα πρέπει βέβαια να ληφθεί υπ' όψιν ότι στη δωρεά αυτή το όφελος του Δηµοσίου (εκτός των µηχανηµάτων) είναι και ο ΦΠΑ που πρέπει να πληρώσει το Ιδρυμα και που στη συγκεκριμένη περίπτωση θα ξεπεράσει τα 3 εκατοµµύρια ευρώ», εξηγεί.
Το πρόβληµα της ακτινοθεραπείας δεν έχει στην πραγµατικότητα δύσκολη λύση. Αρκεί µόνο η πολιτική βούληση, που δυστυχώς µέχρι σήµερα ουδέποτε υπήρξε.
Οι καρκινοπαθείς στις μέρες μας είναι περισσότερο μόνοι τους.
Η σκιά του θανάτου, η ασθένεια και οι πολυεπίπεδες αλλαγές αποτελούν συνεχείς προκλήσεις για αναθεώρηση απέναντι στη ζωή, τον εαυτό τους, τον κόσμο.
Σε αυτή τη δύσκολη συνθήκη προστίθεται και μια πολιτεία που δεν στέκεται δίπλα τους, αλλά απέναντί τους, βάζοντας εμπόδια, επιβαρύνοντάς τους.
«Είναι πραγματικά οδυνηρό να κάνουμε μια τέτοια συζήτηση. Δεν είναι μόνο αυτή η κυβέρνηση, είναι και όλες οι προηγούμενες που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για τον αγώνα που κάνει ένας καρκινοπαθής για την ακτινοθεραπεία του», λέει ο πρόεδρος της Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας.
Η θέση της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας είναι ο ασθενής να κάνει καλή θεραπεία στον χρόνο που πρέπει.
«Θέλει να πληρώνει το κράτος τον ιδιώτη; Ας το κάνει. Θέλει το Δημόσιο; Ας το κάνει. Δεν μπορεί όμως να αφήνει τον ασθενή χωρίς λύση», λέει ο Γ. Πισσάκας και θυμάται τον σημαντικό γιατρό και ακαδημαϊκό Δημήτρη Τριχόπουλο, ο οποίος είχε πει:
«Δεν μπορεί να χάνουμε τη μάχη με τον καρκίνο για μερικά εκατομμύρια ευρώ»...