Του Yorgos Mi
Αναδημοσίευση από: http://kollectnews.org/2016/03/27/nea-santa-kilkis-prosfyges-allileggui/
Και παίρνω τηλέφωνο τη γιαγιά μου στο Κιλκίς και της λέω «πώς πάει γιαγιά, τι λέει το χωριό;» και μου λέει «άσε εδώ η Λίτσα (ακολουθούν αναλυτικές οδηγίες για το που βρίσκεται το σπίτι της σε σχέση με το δικό μας) έφερε μια οικογένεια πρόσφυγες με πέντε παιδιά και μένουν σπίτι της κι έχουμε τρελαθεί!»
«για πες δλδ…» της λέω
«μαγειρεύουμε όλη μέρα και τους πάμε φαγητά, τους πάμε ρούχα, εγώ πάω στα παιδιά καραμέλες και να δεις πως μ’ αγαπάνε, όλο το χωριό μ’ αυτούς ασχολείται, σήμερα έφαγαν στου Τάδε, τις προάλλες τους πήρε ο Δείνα σπίτι του για να φάνε για μεσημέρι, τους πάμε ρούχα…»
«ε ναι, σήμερα θα μαγειρέψει η φίλη μου η Τάδε. την άλλη μέρα η Φούλα τους πήγε ολόκληρο ταψί με μπιφτέκια. μαγειρεύει κάθε μέρα άλλος για να ξεκουράζεται η Λίτσα που τους φιλοξενεί»
«και τι είναι αυτή η Λίτσα ρε γιαγιά; έχει παιδιά; δουλεύει;»
«στη σύνταξη είναι τώρα κι αυτή κι ο άντρας της. έχει δυο μεγάλα παιδιά σαν εσένα στη Σαλονίκη, ο ένας σαν κι εσένα [χαχα] ανύπαντρος μένει με μια κοπελιά αλλά τώρα ούτε που πάει να τα δει, όλη την ώρα ασχολείται με τους ανθρώπους αυτούς και λέει, «αχ τώρα πώς θα φύγουν, τους συνήθισα, συνήθισα τα παιδάκια να παίζουν στην αυλή μου» …κι εγώ καλέ τα συνήθισα, να δεις πόσο ωραία παίζουνε, καλοί άνθρωποι…μόνο που δεν είναι γλώσσα να συνεννοηθούμε, η Λίτσα βέβαια είναι μορφωμένη κάπως συνεννοείται»
«μπράβο ρε γιαγιά, πολύ χαίρομαι για το χωριό»
«σκέψου η Λίτσα στην αρχή με είπε φοβόταν λίγο ότι θα την μαλώσουν που τους έφερε αλλά μόνο να δεις πως κάνουν όλοι κι όλοι θέλουν να βοηθήσουν. ε, να κάνουμε κι εμείς κάτι αφού τίποτα άλλο κει κάνουμε, έτσι δεν είναι;»
Αυτά συμβαίνουν στη Νέα Σάντα, Κιλκίς. Καλό βράδυ.