Αναδημοσίευση από: http://kollectnews.org/2015/12/14/hiv-farmaka-elipsi/
Να δοθεί άμεσα λύση.
Σύμφωνα με τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών «τους τελευταίους μήνες παρατηρούνται επαναλαμβανόμενες ελλείψεις στα συγκεκριμένα σκευάσματα στα δημόσια νοσοκομεία όλης της χώρας και αυτό παρά το ότι οι ανάγκες ανά νοσοκομείο είναι καταγεγραμμένες για τους υπάρχοντες ασθενείς και προβλέψιμες για τους νέους ασθενείς, λόγω της υποχρεωτικής και κεντρικής καταγραφής και παρακολούθησης όλων των νέων κρουσμάτων» ενώ προσθέτει πως «οι ελλείψεις αυτές έχουν ως συνέπεια την αύξηση του κινδύνου αποτυχίας της συγκεκριμένης αγωγής για τους οροθετικούς ασθενείς και την αποσταθεροποίηση της υγείας τους».
Για να γίνει κατανοητό το τι σημαίνει για έναν οροθετικό άνθρωπο να μην έχει πρόσβαση στα φάρμακά του διαβάστε το ακόλουθο κείμενο του Αντώνη Σιγάλα:
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια η υγεία του βρέθηκε στα άκρα πολλές φορές, μάλιστα κάποιες φορές κόντεψε να πεθάνει. Τα κατάφερνε πάντα να επιστρέφει, να ξεπερνάει τα εμπόδια το ένα μετά το άλλο. Λοιμώξεις στο συκώτι, μια φορά βρέθηκε ένα βήμα πριν το ηπατικό κώμα, άπειρα κρυώματα που τον έκλειναν στο σπίτι για μέρες και που προφασιζόταν μια το ένα μια το άλλο για να μην εμφανίζεται. Γιατί το στίγμα του HIV είναι κάτι που όλα αυτά τα χρόνια δε μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει. Είναι αυτό που ίσως στη δική του περίπτωση ήταν το μεγαλύτερο τίμημα που χρειάστηκε να πληρώσει.
Πόσους γκόμενους, παιδιά σαν τα κρύα τα νερά που έλιωναν γι αυτόν, δεν αναγκάστηκε να διώξει επειδή δεν ήταν οροθετικοί κι αυτός δεν άντεχε να τους το πει. Από πόσους φίλους απομακρύνθηκε γιατί φοβόταν ότι όσο πιο κοντά έρχονταν σ’ αυτόν τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες υπήρχαν να μάθουν «αυτό». Πόσες φορές δεν ανέχτηκε τις παραξενιές των γιατρών και τους διαγκωνισμούς μεταξύ τους στο νοσοκομείο όταν εκείνος γινόταν μπαλάκι από τον ένα που τον έστελνε στον άλλον για να του γράψει ένα καινούργιο φάρμακο, ή μια εξέταση που κόστιζε και με το πενιχρό του εισόδημα δε μπορούσε να την πληρώσει.
Πόσες φορές δεν ταλαιπωρήθηκε να τρέχει από το πρωί στα νοσοκομεία και να στήνεται στην ουρά μαζί με άλλους, που είχαν και αυτοί το ίδιο μ’ εκείνον μυστικό.
Τα τελευταία χρόνια έδειχνε και ήταν πιο υγιής από ποτέ. Ξεσκιζόταν στο γυμναστήριο για να μπορέσει να ξεπεράσει τις επιπτώσεις της λιποδυστροφίας ή της λιποατροφίας, αυτής της παρενέργειας των αντιρετροϊκών που κάνουν το σώμα να χάνει λίπος από συγκεκριμένα σημεία και να το αποθηκεύει σε άλλα με αποτέλεσμα κάποιος να δείχνει ότι είναι οροθετικός από τα βαθουλωμένα μάγουλα και την πρησμένη κοιλιά. Αλλά επίσης είχε καταφέρει να βρει και ένα καινούργιο κοκτέιλ, μια καινούργια θεραπεία με μια καινούργια αναλογία φαρμάκων, που για το δικό του οργανισμό είχε καταφέρει το ακατόρθωτο μέχρι τώρα: Μέσα σε ένα χειμώνα να μην έχει αρρωστήσει καθόλου, ούτε τόσο δα κρυωματάκι δεν είχε.
Βέβαια όχι ότι δεν είχε και τίποτα, το σπίτι ήταν γεμάτο αντιβιώσεις, αντιβιώσεις που αγόραζε ο ίδιος από τα δικά του χρήματα, από το επίδομα και την αναπηρική σύνταξη που του χορηγεί το κράτος και τρέμει την ώρα και τη στιγμή που θα την περικόψουν ενώ εκείνος δε θα μπορεί να εργαστεί λόγω της αρρώστιας. Ήδη το τελευταίο διάστημα μέσα από την άθλια διαδικασία των ΚΕΠΑ οι οροθετικοί περικόπτονται από τα ποσοστά αναπηρίας τους και τους κόβουν τη σύνταξη, στέλνοντας κάποιους από αυτούς, αυτούς που είναι στο τελευταίο στάδιο της αρρώστιας παρά το γεγονός ότι είναι υγιείς προσωρινά, κατευθείαν στον τάφο.
Θέλεις να μάθεις πώς είναι ο φόβος του θανάτου; Έτσι ακριβώς είναι. Να περιμένεις χρόνια πότε τα φάρμακα θα αρχίσουν να μην πιάνουν και εσύ δε θα μπορείς να κάνεις τίποτα, ενώ το κράτος θα γυρίζει αλλού το βλέμμα του, γιατί για τους πολιτικούς δεν έχει αξία ένας μονάχος του οροθετικός, δε μπορούν να βγάλουν τίποτα από αυτόν, δε μπορούν να πάρουν ψήφους ούτε μίζες. Κι έτσι τον αφήνουν να ψοφήσει σαν το σκυλί, σαν να μην είναι άνθρωπος.
Ο φίλος μου είναι χωρίς φάρμακα και φοβάται. Κι εγώ μαζί του.
(Δε θέλω να κάνετε λάικ σε αυτή την ανάρτηση. Σας παρακαλώ μόνο κοινοποιήστε τη όσοι περισσότεροι μπορείτε. Γιατί το γεγονός ότι τα νοσοκομεία έχουν μείνει χωρίς αντιρετροϊκά φάρμακα, σε συνδυασμό με την εγκληματική αδιαφορία των υπευθύνων για το HIV, είναι κάτι που μας αφορά όλους, μια και κάποια στιγμή μπορεί να είμαστε εμείς σε αυτή τη θέση.)
Αύριο, Τρίτη 15/12, στις 8:30 π.μ., ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος «Θετική Φωνή» διοργανώνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην είσοδο του «Λαϊκού» Νοσοκομείου για το σοβαρό αυτό πρόβλημα.