Έμειναν πάνω από ένα μήνα στην κατάληψη της Νοταρά, ένας πατέρας από τη Συρία με τις δυο του κόρες - με ένα κομμάτι της οικογένειας να βρίσκεται ακόμα στην Τουρκία και ένα τρίτο να έχει καταφέρει, κάνοντας την γνωστή διαδρομή, να φτάσει στην Αυστρία. Λόγω της ιδιαιτερότητας της μικρής κόρης, αυτού του αξιαγάπητου κοριτσιού που, καθημερινά, με το παιχνίδι και το γλυκύτατο χαμόγελό της, γέμιζε με χαρά και αισιοδοξία όλες και όλους τους αλληλέγγυους, επιδίωξαν αρχικά, με την βοήθεια αλληλέγγυων, να επωφεληθούν από το πρόγραμμα "επανεγκατάστασης" σε χώρα της επιλογής τους. Άνθρακες ο θησαυρός.
Ήταν η προσπάθεια γι΄ αυτήν ακριβώς την οικογένεια που αποκάλυψε την κοροϊδία που αντιπροσωπεύει αυτό το δήθεν πρόγραμμα, της δήθεν "επανεγκατάστασης", για ανθρώπους που καμιά κυβέρνηση, οποιαδήποτε χώρας της ΕΕ, δεν θέλει (είτε ανοιχτά, είτε συγκαλυμμένα) να δεχτεί. Η μόνη εφαρμογή του "προγράμματος" ήταν η επανεγκατάσταση 30 προσφύγων στο Λουξεμβούργο, σε μια θεαματικού χαρακτήρα τελετή με την παρουσία του Τσίπρα, ως άλλοθι και περίλυγμα της πλήρους υποταγής του στην πολιτική της ΕΕ, με τους φράκτες σε κάθε σύνορο, τις απωθήσεις και τους θανάτους στο Αιγαίο, τα hotspot και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που είναι στο στάδιο της προετοιμασίας, όπου θα κρατούνται μετανάστες, αλλά και πολλοί από τους πρόσφυγες, μέχρι να επαναπροωθηθούν στη χώρα προέλευσης. Όταν, μέσα από όλη την αργόσυρτη διαδικασία, που πιο πολύ αποθαρρύνει παρά ενθαρρύνει για συμμετοχή σε αυτό το ουσιαστικά ανύπαρκτο πρόγραμμα, η οικογένεια απογοητεύτηκε, αλλά και φοβήθηκε ότι, αποδεχόμενη τους όρους του προγράμματος, μπορεί να είχε κατάληξη πολύ χειρότερη από αυτή στην οποία προσδοκούσε και ήλπιζε, αποφάσισε να φύγει, με το γνωστό τρόπο, προς την Ειδωμένη και από εκεί προς την Αυστρία, όπου, τελικά, κατάφερε να φτάσει.
Φεύγοντας, άφησαν αυτό το γράμμα.
